Than Htun Oo

ပြန်/ဆက် မှာ ကျင်းပတဲ့ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် စာဖတ်ဝိုင်းနဲ့ဆွေးနွေးပွဲလေးကို တက်ရောက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။ဒေါက်တာ မတင်ဝင်း ရေးတဲ့ “အလုပ်ဆိုတာ အင်အားပါ” ဆိုတဲ့စာအုပ်ကို ဖတ်ပြီး ဆွေးနွေးကြတာပါ။ကျွန်တော်ကတော့ အဲဒီစာအုပ်ကို အမှာစာနဲ့ မာတိကာလောက်ပဲဖတ်ဖြစ်ခဲ့တာကြောင့် ကိုယ့်ဘဝအတွေ့အကြုံလေးတွေနဲ့ယှဉ်ပြီးတော့ အနှစ်ချုပ်လေးလောက်ပဲပြောဖြစ်တယ်။ သူတို့ဆွေးနွေးတာလေးတွေကိုနားထောင်ရင်း ကံ အကြောင်းတရားတွေကိုတွေးမိတယ်။လူတွေ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါ မတူညီကြသလို ကံအကျိုးပေးဆိုတာတွေကလည်း အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံရှိကြတယ်လေ။အဲဒီမှာ အတိတ်ကံဆိုတာ ကိုယ်မတတ်နိုင်တော့ပေမယ့် ပစ္စုပ္ပန်ကံဆိုတာကတော့ ကိုယ့်လက်ထဲမှာ ရှိတဲ့အရာပါပဲ။ဒါကို သတိမူပြီး ကိုယ်လုပ်တဲ့လုပ်ရပ်တိုင်းမှာ စေတနာမေတ္တာလေးတွေထည့်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ စူးစူးစိုက်စိုက်လုပ်ကြမယ်ဆိုရင် ရလာဒ်ကောင်းတဲ့အလုပ်တွေဖြစ်လာပြီး ကံကောင်းခြင်းရဲ့အထောက်အပံ့အင်အားတွေ ဖြစ်လာမှာအမှန်ပါ။ နောက်တစ်ခုက ဘာမှမလုပ်ရင် ဘာမှမဖြစ်ဖူး ဆိုတာလိုပဲ အလုပ်တိုင်းမှာ အဲဒီ အလုပ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ဝန်းကျင်နဲ့ လောက ဆိုတာ ရှိစမြဲဖြစ်ပါတယ်။သမိုင်းဦးဘုံမြေခေတ်ကတည်းက ထွန်းကားခဲ့တဲ့ အလုပ်ခွဲခြားလုပ်ကိုင်ခြင်း စနစ်တွေနဲ့အတူ အလုပ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အင်အားတွေ၊စွမ်းအင်တွေ ၊အာနိသင်တွေဆိုတာကလည်း

ကျောင်းတုန်းက သင်ခဲ့ရဘူးတဲ့ ကဗျာထဲကလို “ သန့်သန့်စင်စင်ရေကိုမြင်လည်း ရေတွင်ဆိပ်ခိုး ပါလေနိုးနဲ့ စိုးရွံ့ မသောက်သာပြီ တကား” ဆိုတာလိုပဲ အတို့အမြှုပ်ကို ငပိရည်ကောင်းကောင်းနဲ့ ချပေးလာတာတောင်မှ ပိုးသတ်ဆေးနဲ့ မြေသြဇာ တွေရဲ့ ဓာတ်ကြွင်းတွေပါလေမလားရယ်လို့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ စားနေရတဲ့ ဘဝတွေဖြစ်လာနေပါပြီ။ အကောင်းဆုံးကတော့“အိမ်နောက်ဖေး ဈေးဆိုင်တည်” ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်း တနိုင်တပိုင်ဖြစ်တဲ့ ဟင်းသီး ဟင်းရွက်ခင်းလေးတွေကို နေရာအခက်အခဲမဖြစ်စေတဲ့နည်းလမ်းတွေသုံးပြီး အိမ်တိုင်းလိုလို စိုက်သင့်တဲ့ ကာလတစ်ခုပါပဲ။ကျွန်တော်ကတော့ ကန်စွန်းမျိုးစေ့တွေကို ထူထူလေးပက်ကြဲပြီး အခုပုံထဲကအတိုင်း ပျိုးဘောင်လေး ၂ခုမှာ စိုက်ထားလိုက်တယ်။ကြော်စားမလား ၊မကျည်းရွက်နဲ့ အချဉ်ရည်ဟင်းချက်မလား အိုကေပဲ။