Than Htun Oo

“မိဘပြည်သူအပေါင်းတို့ ခင်ဗျာ ၊ ငါန်းဇွန်မှ ရန်ကုန် သို့ တိုက်ရိုက်ပြေးဆွဲမည့် ရွှေစြက်ာ မော်တော်ယာဉ် အသင်း ဖွင့်ပွဲအခမ်းအနားကို ယနေ့နံနက် ၈ နာရီတိတိ အချိန်မှာ မြို့နယ်လျှပ်စစ်ရုံးအနီး ရွှေစြက်ာ မော်တော်ယာဉ်အသင်း ကားဂိတ်မှာ ကျင်းပပြုလုပ်မှာ ဖြစ်ပါတယ် ၊ အဲဒါကြောင့် ကြွရောက်အားပေးကြဖို့ အသိပေးကြေငြာလိုက်ရပါတယ် ခင်ဗျာ ။” ပုညပါရမီ ဆွမ်းလောင်းအသင်း၏ အသံချဲ့စက်မှ ဆွမ်းအလှူရှင်များကိုကြေငြာအပြီးတွင် အထက်ပါ အတိုင်းကြေငြာသံထွက်ပေါ်လာပါတယ်။ကျွန်တော်တို့မြို့ရဲ့ထုံးစံအတိုင်း သာရေးပဲရှိရှိ နာရေးပဲရှိရှိ ပုညပါရမီအသင်းက အသံချဲ့စက်နဲ့ အခုလိုပဲ ဗျို့ဟစ်နေကျပါ။ အဲဒီလိုကြော်ငြာသံကြားတော့မှပဲ ကျွန်တော်လဲ တစ်နေ့တုန်းကမှ ဂိတ်မှူး ကိုအောင်မျိုးသန့် က ၁၁-၁၂-၂၀၁၂ နေ့မှာ ကားလိုင်းစထွက်မယ့်အကြောင်း ဖုန်းဆက်ပြီး ကြိုပြောထားတာကိုသတိရမိ တော့တယ်။ သူ သတင်းပေးလို့ facebook ပေါ်မှာ […]

သိပ္ပံပညာနှင့် ဝိဇ္ဖာပညာတို့၏ ဦးခိုရကာသည် စိုက်ပျိုးရေး ဟု ဖတ်မှတ်ခဲ့ဖူးသည်။ ကမ ္ဘာဦးအစမှ ယေန့ထိတိုင် ဆင့်ကဲတိုးတက်ဖြစ်ပေါ်ေနေသာ စိုက်ပျိုးရေးပညာရပ်တွေကလဲ လိုက်လို့ မကုန်အောင် အဆန်းတကျယ်များပြားလှ၏။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် စိုက်ပျိုးရေးသမားဟု ခံယူမထားသော်လည်း သစ်ပင်လေးတွေ ဝေဆာဖြစ်ထွန်းလာအောင် စိုရကပျိုးရတာ ကို အလွန်ဝါသနာပါ၏။ သစ်ပင်လေးတွေစိုစိုစိမ်းစိမ်းတွေ့ပြီဆိုရင် မေနနိုင်၊ ဒီသစ်ပင် တွေ စိုစိမ်းဝေဆာနေတာေရေကာင်းလို့လားေြမေကာင်းလို့လား။ရာသီဥတုမျှတလို့လား။ ပြုစုပျိုးထောထငိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်မှုကောင်းလို့လား စသဖြင့် စူးစမ်းလေ့ရှိ၏။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၁၀)နှစ်လောက်တုန်းကဆိုရင် ငါန်းဇွန်မြို့နဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ မိဘဘိုးဘွားပိုင်ယာခင်း တစ်ခုကို ခြံပုံစံလုပ်ပြီး ရေတွင်းတွေ နှစ်တွင်းသုံးတွင်းတူး စိန်တလုံးသရက် တွေစိုက် ၊မာလကာ တွေ သေပြ တွေစိုက်၊ သနပ်ခါး နဲ့ ဆူးပုပ် တွေကို ခြံတစ်ပတ်လည်စိုက် နဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပျော်နေခဲ့ဘူးတယ်။ တကယ့်တကယ်လက်တွေ့မှာကျတော့ ထထင်ားသလိုဖြစ်မလာခဲ့။

လူဆိုတာ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ လုပ်နေရတယ်ဆိုရင် ပျော်လို့မော်လို့။ အခုကြည့်လေ ကျွန်တော်တို့မြို့က လူတွေက barcamp ဆိုတာ ဘာမှန်းတောင်မသိပဲ တောင်မေးမြောက်မေးနဲ့ ဖြစ်နေကြတဲ့အချိန် ၊ တစ်ချို့ဆိုရင် ဖားကန့်နဲ့ လွဲလို့လွဲ ။ ကျွန်တော်ကတော့ ရန်ကုန်ဘားကမ့်၂၀၁၄ မှာလဲ fellow အဖြစ်နဲ့ organizer တစ်ယောက်လို ပါဝင်ခွင့်ရခဲ့ လို့ ပျော်လို့မော်လို့။ပြီးတော့ မန္တလေးဘားကမ့် ၊ မုံရွာဘားကမ့် တွေကိုလဲ သွားလိုက်သေး။ အခုဆိုရင် Barcamp Yangon အဖွဲ့တွေလဲ သူတို့ဘားကမ့်ကြီးအောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ပြီးမြောက်ခဲ့ပြီမို့ ပြည်ပကို ခရီးထွက်သူကထွက် ၊နယ်ဘားကမ့်တွေဆီကိုသွားတဲ့သူကသွား၊အလုပ်တွေပုံနေလို့ ဖိလုပ်နေတဲ့သူက ဖိလုပ်နဲ့ ပျော်လို့၊မော်လို့။ Barcamp Mandalayအဖွဲ့တွေအနေနဲ့လဲ အောင်မြင်ခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့သူတို့စေတနာ လုပ်ရပ် တွေကိုပြန်အမှတ်ရရင်း ပျော်လို့၊မော်လို့၊နေကြပြီထင်ပါတယ်။ မန္တလေး MCPA အသင်းရဲ့ အသင်းသား စုံညီပွဲတော်တုန်းကဆိုရင် မြန်မာနိုင်ငံကွန်ပျူတာအသင်းချုပ်နာယကကြီးဦးသိန်းဦး၊

Fellow တစ်ယောက်၏ BarCamp အတွေ့အကြုံများ မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးရှိ မြို့တွေမှာ BarCamp တွေအောင်အောင်မြင်မြင် လုပ်နိုင်ဖို့အတွက် BarCamp Yangon 2014 မှ Fellowship Program တစ်ခုကို စီစဉ်ပြီး အနယ်နယ် အရပ်ရပ်ရှိ မြို့တွေက Member တွေကို ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ပါတယ်။စုစုပေါင်း အယောက်(၃၀) ရွေးမယ်လို့ လျာထားခဲ့ပေမယ့် ၂၂ ယောက်ပဲ ရွေးနိုင်ခဲ့တယ်။ BarCamp Yangon 2014 အတွက် Fellowship Program မှာ ပါဝင်တဲ့သူတွေကတော့ ပုသိမ်၊ ချောင်းဆုံ ၊ လားရှိုး ၊ ပြည် ၊ စစ်တွေ ၊ ပြင်ဦးလွင် ၊ ငါန်းဇွန် ၊ စစ်ကိုင်း၊တန့်ဆည် ၊ မိတ္ထီလာ ၊ ရန်ကုန်

“You have been selected for TechCamp Yangon” Email ထဲကို ဝင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ အထက်ပါအတိုင်း စာတမ်းလေးနဲ့ email တစ်စောင် ရောက်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ MIDO မှ ပေးပို့လိုက်သော email ပဲဖြစ်ပါတယ်။့ ကျွန်တော့်အတွက် တော့အလွန်ကိုဝမ်းသာအားရဖြစ် စရာပါပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒီပွဲဟာ ကမ္ဘာတဝှမ်းတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော ကဏ္ဍပေါင်းစုံမှ စိန်ခေါ်မှုတွေကို နည်းပညာအသုံးချ၍ မည်သို့ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည်ဆိုသည့် Tech Camp တစ်ခု လဲဖြစ်နေလို့ပါ။ ဒီပွဲကို အမေရိကန်အစိုးရရဲ့ဦးဆောင်မှုဖြင့် စုဝေးဖိတ်ကြားတာဖြစ်ပြီး ဖွံ့ဖြိုးိမှုအတွက် ICT အဖွဲ့ ( Myanmar ICT for Development Organization-MIDO) နှင့် ပူးပေါင်းဖော်ဆောင်တာလဲဖြစ်ပါတယ်။။ ဒါ့အပြင် လျှောက်ထားသူတွေရဲ့ လက်ရှိအလုပ်အကိုင်၊ အဖဲ့ွအစည်းရည်ရွယ်ချက် နဲ့ TechCamp

မှောင်ရီမသန်းမှီကတည်းက ငါန်းဇွန်အထကရဲ့ တမာတန်း နဘေးမှာ ကျောင်းသားဟောင်းတွေရဲ့ မိတ်ဆုံစားပွဲလေးက စတင်စည်ကား လို့နေပါပြီ။မောင်ကုလားရဲ့ အသံချဲ့စက်တွေ ဘောက်စ်တွေကလဲ ကောင်းမှကောင်း တအုန်းအုန်း တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ရင်ခုန်ချင်ရက်လက်တို့နေသလိုပါပဲ။ဒီလိုနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ညဟာ နက်သည်ထက်နက် မှောင်သည်ထက်မှောင်လို့လာနေပါပြီ။ည(၈)နာရီထိုးနေပြီဆိုတဲ့အသိက ခေါင်းထဲ ဝင်လာလေလေ ပိုပြီး ရင်ခုန်ချင်လေလေပါပဲ။ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဆရာဦးခင်မောင်ညို(ဘောဂဗေဒ) ရဲ့ စာပေဟောပြောပွဲက ည(၈)နာရီမှာ စမှာလေ။မိတ်ဆုံစားပွဲနဲ့ ကာရာအိုကေ ဆိုနေကြတဲ့ အဖွဲ့တွေရဲ့ လွှမ်းမိုးမှုက စာပေဟောပြောပွဲ ရှိပါတယ်လို့ကြေငြာထားတာတောင်မှ မယုံမရဲဖြစ်ဖြစ်ပြီး ပရိတ်သတ်တွေ အလျှိုအလျှိုပြန်သွားနေကြပြီ။ စာပေဟောပြောပွဲကို ဆရာကန်တော့ပွဲ ပြီးတဲ့ညမှာ ကျင်းပဖို့ စီစဉ်ထားတဲ့အကြောင်း ဆရာဦးခင်မောင်ညို(ဘောဂဗေဒ)ကို ဖုန်းဆက်ပြီးအကြောင်းကြားတုန်းက ၊ အကြိုညမှာ ဘာအစီအစဉ်တွေပါ သေးတုန်းလို့ဆရာကမေးတယ်။ ဆရာ့လိုပဲ တခြားသူတွေကလဲမေးကြပေမယ့် အဖြေမရှိခဲ့ဘူး။ စိတ်ထဲကတော့ကြိတ်ပြီးသိနေတာရှိတယ်။ဒီကလေးတွေက အချိန်နီး သည်ထက်နီးလာမှ ကျွန်တော်တို့ မိတ်ဆုံစားပွဲလေးလုပ်ကြပါအုံးစို့

                                                   “ မင်း- ဒီအိတ်လေးကို ကြိုက်လား” ဆရာညိုက ကျွန်တော့်ကို လက်ဆွဲအိတ်ကလေးပြပြီး မေးလိုက်သည်။ကျွန်တော်က အိတ်ကလေးကို ကြည့်သာကြည့်နေပြီး ဘာမှ ပြန်မပြော သဖြင့် ဆရာ့ညီမ ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်နှင်းေ၀ က “ပေးမှာဖြင့်ပေးလိုက်တာမဟုတ်ဘူးမေးနေသေးတယ်” ဟု ကြားဝင်ပြောတော့မှ ဆရာက ရော့ ဆိုပြီး လက်ဆွဲအိတ်နှင့်အတူ ပုဆိုးတစ်ထည်ပါထည့်ပေးလိုက်သေးသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ဆရာပေးရင် ဘာတစ်ခုမှ ငြင်းလေ့မရှိ ယူနေကြ။တစ်ခုတော့

  ဥတုနိယာမ၊ဗီဇနိယာမ၊ကမ္မနိယာမ ဆိုပြီး လွန်ဆန်ဖို့ခက်တဲ့နိယာမတရားတွေနဲ့အတူ ဘဝဆိုတာ ရှင်သန်နေကြရတာပါ။အဲဒါကြောင့်လဲ သစ်ပင်ပန်းမာလ်တွေ အရောင်စုံအသွေးစုံ ရှိကြ သလို၊ တောင်ကုန်းတောင်တန်းတွေ၊လွင်ပြင်တွေ ၊ချိုင့်ဝှမ်းတွေရယ်လို့လဲ မြေမျက်နှာပြင်တွေ ကွာခြားကြသလို ၊လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေ ရယ်လို့ မတူကွဲပြားစွာ ရှင်သန်တည်ရှိနေတာပါ။ဝါသနာ၊စေတနာ၊အနစ်နာ ဆိုတဲ့ “နာသုံးနာ”နဲ့ ပြည့်စုံပြီး “ ပီတိကိုစား၊အားရှိ” ဆိုတာလို ကိုယ့်ဘဝလေးကိုယ်နေပျော်နေတဲ့ ဆရာ/ဆရာမတွေရှိသလို အလုပ်မရှိလို့ ရရာဝင်လုပ်ရင်း “ပီတိကိုစား၊ခါးချည့်” ဆိုတာလိုဖြစ်နေကြရရှာတဲ့ ဆရာ/ဆရာမ တွေလည်းရှိကြမှာအမှန်။တကယ်တော့ ဒါတွေဟာ “ ကံပြစ်ချရာနေကြရတာပါ”လို့ ပြောခဲ့ရင် တော်တော်များများက လက်ခံကြမှာမဟုတ်ပေမယ့် လက်တွေ့ဘဝမှာ ထင်ရှားနေတဲ့သာဓကတွေပါပဲ။ ကျွန်တော်ဆိုရင်လည်း မိဘရိုးရာက တောင်သူလယ်သမားတွေဆိုတော့ ဘယ်နေရာ ဘယ်ဒေသ ကိုပဲရောက်ရောက် နွားချေးပုံတွေ၊မြေဆွေးပုံတွေမြင်တိုင်း စိုက်တဲ့ပျိုးတဲ့နေရာမှာ ဘယ်လိုသုံးလိုက်ရရင်တို့ ၊ဘယ်လိုထားသို စီမံရမယ်တို့ စသဖြင့် အတွေးထဲမှာ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ပေါ်ပေါ်လာမိတယ်။တစ်ခါက